تشخیص آزمایشگاهی سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) بر اساس مجموعه‌ای از معیارهای بالینی، آزمایشگاهی و تصویربرداری صورت می‌گیرد.

متداول‌ترین معیار برای تشخیص PCOS، معیار روتردام (Rotterdam criteria) است که نیاز به وجود حداقل دو مورد از سه مورد زیر دارد:

✅ معیارهای تشخیصی (Rotterdam):

1- بی‌نظمی یا عدم تخمک‌گذاری (oligo/anovulation):

- -  قاعدگی‌های نامنظم (فاصله بیشتر از 35 روز یا کمتر از 21 روز)

- -  عدم قاعدگی (آمنوره)


2- شواهد بالینی یا آزمایشگاهی از هایپرآندروژنیسم (افزایش هورمون‌های مردانه):

-  علائم بالینی: پرمویی (هیرسوتیسم)، آکنه، ریزش مو به سبک مردانه

-  آزمایشگاهی: افزایش سطح آندروژن‌ها مثل:

- -  تستوسترون آزاد یا کل (Total or Free Testosterone)

- -  تست DHEAS

- -  تست Androstenedione

- -  تست DHT


3- ظاهر تخمدان پلی‌کیستیک در سونوگرافی ترانس واژینال یا شکمی:

- تخمدان با بیش از 20 فولیکول کوچک (2–9 میلی‌متر) یا حجم تخمدانی بیشتر از 10 میلی‌لیتر

- سونوگرافی ترانس‌واژینال یا شکمی نشان‌دهنده تخمدان با فولیکول‌های متعدد کوچک (گردنبند مرواریدی)

تاریخ انتشار: 18:40:58 1404/03/01