|
نام اختصاری: DIG سایر نام ها: دیگوکسین، Lanoxin بخش مورد انجام: ایمونولوژی نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسما (هپارینه یا EDTA
دار) حجم نمونه مورد نیاز: ml 1 – 0.5 شرایط نمونه گیری: 1.
نمونه را بیش از 12 ساعت پس ازمصرف دارو باید
گرفت. 2.
نیاز به ناشتایی نمی باشد. ملاحظات نمونه گیری: 1.
حداکثر 2 ساعت پس از نمونه گیری، نمونه خون را سانتریفیوژ کرده و سرم را
جدا کنید. 2.
به بیمار تذکر دهید 12 ساعت قبل از نمونه گیری از مصرف دارو اجتناب
کنید. موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید موجب رد نمونه می شود. شرایط نگهداری: نمونه در ◦c 4 به مدت 7 روز و در
◦c20- تا 6 ماه پایدار است. کاربردهای بالینی: 1-
پایش درمان بیماران با نارسایی احتقانی قلب (CHF) و کاهش پاسخ دریچه های
قلبی 2-
ارزیابی سمیت دارو روش ارجح : RIA سایر روش ها : EIA ، FPIA مقادیر طبیعی: غلظت درمانی : ng/ml 2 – 0.5 غلظت دوز سمی: ng/ml 4 ≤ مقادیر مرجع برای بیماران کمتر از 16 سال تعیین نشده
است. غلظت دوز سمی در اطفال ممکن است بالاتر باشد. تفسیر: محدوده درمانی برای دیگوسین در خون ng/ml 2 – 0.5 است. سطوح بالاتر از
ng/ml 4ممکن است به طور بالقوه تهدید کننده حیات باشد. عوامل مداخله گر: 1.
مصرف داروهایی نظیر کلسترامین، متوکلوپرامید، نئومایسین، آنتی اسیدها،
کائولین- پکتین باعث کاهش جذب دیگوکسین و کینیدین، وارپامیل، اسپیرنولاکتون،
نیفیدیپین، کلیرانس دیگوکسین را کاهش خواهد داد. 2.
افزایش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از ایبوپروفن، کینین، دیزوپیرامید
و کاهش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از فنیل بوتازول، فنی توئین و
ریفامپین. توضیحات: ·
پاسخ بیماران به دارو در افراد مختلف متفاوت است. در اختلال عملکرد کلیوی
دیگوسین در سرم تجمع می یابد. ·
در این آزمایش دیگوکسین با هر دو فرم باند شده و آزاد قابل اندازه گیری
است. بنابراین در بیماران تحت درمان با digibind (قطعه درمانی آنتی بادی) مقادیر بالای دیگوسین
مشاهده می شود. ·
فاکتورهای واکنشگر ایمنی شبه دیگوکسین ممکن ایت منجر به بالا رفتن کاذب
دیگوکسین در نوزادان و بیماران پیشرفته کبدی و کلیوی گردد. ·
در بیماران تحت درمان با دوز بالای بیوتین ( 5 mg/day< ) جهت نمونه گیری حداقل 8 ساعت
از آخرین مصرف بیوتین سپری شده باشد. منابع: 1.
کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و
همکاران- نشر مير 2. Applied Therapeutic Drug
Monitoring. Vol 2. Edited by TP Moyer, RL Boeckx. Washington, DC, American
Association for Clinical Chemistry, 1984 3. Jortani SA, Voldew R Jr: Digoxin and its related endogenous factors.
Crit Rev Clin Lab Sci 1997;34:225-274 |
